Marion doet Leiden

Nog voor het EK begint, kleurt Tjan’s weblog weer oranje. Trouwe lezers weten wat dat betekent: zijn goede vriendin Marion is weer aan het rennen geslagen en heeft haar tanden in een nieuwe marathon gezet. Dit keer had ze de Marathon van Leiden uitgekozen om het op een lopen te zetten. Op de foto hierboven ziet u links haar loop- en trainingsmaatje Jos, maar rechts in de achtergrond komt ze al zwaaiend op haar supporters af. Ze is in haar achtste marathon dan precies 10 kilometer onderweg en loopt ruim onder het schema dat haar een eindtijd van 3 uur en 30 minuten zou moeten opleveren. Iets meer dan een halfjaar nadat ze door een hersenvliesontsteking werd geveld, leek haar comeback in Tjan’s thuisstad dus te slagen. Aan de hand van onderstaande foto’s, die Tjan maakte op vijf zorgvuldig geprikte plekken langs het parcours, kunt u lezen hoe het afliep…

Een paar seconden nadat de eerste foto gemaakt werd, passeert Marion, 50 minuten en 5 seconden na de start, het 10-kilometerpunt op de grens van Voorschoten en Leiden. Een kwart van de marathon – en de helft van het eerste rondje – zit er dan op. In volle vaart neemt zij wat extra brandstof in ontvangst.

Dertien kilometer later, als alle lopers van de halve marathon het parcours hebben verlaten en hardlopen toch echt weer een solistische bezigheid blijkt, heeft Marion het rijk alleen. Nou ja, bijna dan. ‘Ik heb een eigen fietser bij me,’ roept ze naar de kant. Haar supporters weten niet wat ze zien. Na de doorkomst op de helft van de marathon (in 1 uur en 40 minuten) is zij de tweede vrouw in koers, en die krijgt van de organisatie de begeleiding van een fietser.

Marion is 33 kilometer onderweg als haar supporters haar langs de Korte Vliet voor de vierde keer zien passeren. En hoewel spierpijn zijn intrede doet vergezelt de fietser, die toevallig ook in het oranje gehuld is, haar nog steeds. Marions vriend Pascal moedigt haar aan.

Marion en haar fietsende chaperone, en helemaal linksboven in het hoekje loopmaatje Jos, die onbedoeld als haas fungeert. Nog iets meer dan 9 kilometer te gaan. En terwijl Marion richting de Stevenshof verdwijnt, haasten haar supporters zich op de fiets naar de laatste supporterspost voor de finish.

De vrolijk versierde Jacob Catslaan op 40 kilometer. Daar komen ze weer, Marion en haar fietsende metgezel, en nog altijd ligt ze dus tweede bij de vrouwen.

Marion passeert met een smile van oor tot oor. Dit kan bijna niet meer misgaan. En dat deed het ook niet. Ze finishte uiteindelijk in 3 uur, 24 minuten en 29 seconden, en met die tijd is ze de 37ste loper en de 2de vrouw die de streep bj het Stadhuisplein passeert. Loopmaatje Jos finisht 80 seconden eerder en wordt met een nieuw pr knap 32ste.

 
Toen Marion de streep passeerde, zaten haar supporters nog op de fiets, maar van haar finish heeft de organisatie inmiddels bewegende beelden beschikbaar gesteld (klik hier voor de video, en hier voor de officiële doorkomsttijden van de zilveren race). Verschillende marathonlopers zeiden het overigens jammer te vinden dat zij – net als Marion – aan het einde van hun 42 kilometer temidden van de deelnemers aan de 5-kilometerloop terechtkwamen. Dat maakte hun finish, en de beelden bewijzen dat, toch net wat minder glansrijk…