|
Vier enorme Amerikaanse prullenbakken in de Leidse binnenstad laten de gemeente weten wanneer ze vol zijn. Dat is slim. Maar als gemeente denken dat je zoiets met behulp van wat dubbelzijdig tape ook wel zelf in elkaar kunt knutselen, is dat dan weer niet. Klik hier om Steeksleutels nummer 558 te lezen. |
|
Vorige week, tijdens de twaalfde editie van het Leiden Internationaal Film Festival, was Leiden een week lang de filmhoofdstad van Nederland. Los van het LIFF is in de nabije toekomst een verdubbeling van het Leidse filmaanbod te verwachten. Klik hier om Steeksleutels nummer 557 te lezen. |
|
Tien jaar geleden overleed Jan Wolkers. Twee weken geleden promoveerde Leidenaar Onno Blom met zijn kloeke biografie van de kunstenaar en was de studio van De Wereld Draait Door gevuld met gasten uit dé stad van Wolkers. Klik hier om Steeksleutels nummer 556 te lezen. |
Met zijn Museumkaart en zijn smartphone op zak deed Tjan gisteren een dagje Den Haag. De laatste jaren maakt hij tijdens een bezoekje aan musea en exposities dan een heleboel snelle foto’s, die hij – als hij een rustig plekje heeft gevonden – ter plekke op zijn telefoon verwerkt in een collage. De foto’s wist hij dan weer, de collages bewaart hij, als souvenir. Zijn telefoon staat er intussen vol mee. Maar omdat deze weblog op een laag pitje staat, kan hij ze natuurlijk net zo goed publiceren. Daarom vandaag de collages van gisteren.
Dat was even scrollen, hè? De eerste collage is een collage van collages. In het Fotomuseum in Den Haag is tot en met 7 januari 2018 de overzichtstentoonstelling Identiteiten met het werk van Hans Eijkelboom te zien. Op zichzelf zijn zijn foto’s niet eens zo heel bijzonder, maar bij Eijkelboom draait het ook om reeksen. Als het hem opvalt dat veel mensen opeens een gele jas dragen, posteert hij zich op een drukke plek en fotografeert hij in een paar uurtjes zoveel mogelijk passanten met een gele jas. En dat levert hilarische verzamelingen op.
Ook in het Fotomuseum: de tentoonstelling Fotografie en Vorm. Ziet u de horizontale en verticale banen in bovenstaande foto’s? Dat is het gevolg van het energiezuinige LED-licht, waarmee steeds meer musea hun zalen uitrusten. Tjan zou nu heel artistiek kunnen zeggen dat deze lijnen de vormen in bovenstaande foto’s nog een extra dimensie geven, maar eerlijk gezegd vindt hij het vooral heel erg jammer. En natuurlijk, in een museum moet je niet klikken, maar kijken. Maar Tjan doet het graag allebei…
Op naar de buren, naar het Gemeentemuseum Den Haag. In de Vincent Award Room, het allerkleinste zaaltje van dit museum, is de expositie Poëtisch Zwart te zien. Tjan draagt graag zwart. Of beter: Tjan is vrijwel altijd in het zwart gekleed. De Japanse couturier Yohji Yamamoto (zijn werk ziet u rechtsboven) zegt er het volgende over: ‘Zwart is zowel bescheiden als arrogant. Zwart is lui en makkelijk – maar mysterieus. Bovenal zegt zwart: Ik bemoei me niet met jou – bemoei je niet met mij.’ Linksboven trouwens een prachtig schilderijtje van de Leidse schilder Floris Verster.
Anton Heyboer dan. Curieuze veelschilder met veel vrouwen, dat is eigenlijk alles wat Tjan over de goede man wist te vertellen. Waar hij zichzelf in zijn latere werk op zijn zachtst gezegd nogal in de uitverkoop gooide, vond Tjan deze overzichtstentoonstelling (te zien tot en met 4 februari 2018) fascinerender dan hij verwacht had. Met name Heyboers werk uit de jaren zestig en zeventig maakte indruk.
Van alles en nog wat, en daardoor voor elk wat wils. Het was dan ook druk bij de vorige week geopende tentoonstelling Art Deco. Mode, schilderijen, beeldhouwwerken, juwelen, prenten, serviesgoed, foto’s en film… Heel veel Kees van Dongen, maar de kenner herkent in bovenstaande collage ongetwijfeld ook Zadkine, Pompon, Picasso en Van Doesburg. Nog te zien tot en met 4 maart 2018.
In Pulchri tenslotte de op rijstpapier geschilderde tafereeltjes (of: taferelen, want de werken zijn best fors) van de in Den Haag woonachtige Chinese schilder Zhou le Sheng. Contemporaine Aziatische kunst dus, waar Tjan nou niet direct warm voor loopt. Wel doeltreffend geschilderd en prachtig van kleur. Om de dag optimistisch te eindigen en als mooie tegenhanger voor de ‘poëtisch’ zwarte collage hierboven dus.
Tjan maakte de foto’s met zijn Huawei P8 Lite en de collages met de gratis Android-app Pixlr op diezelfde smartphone. Met excuses voor de door LED-verlichting veroorzaakte banen in enkele van de foto’s.
|
Het getal 555 zou duiden op veranderingen, maar al 555 weken lang verschijnt er op woensdag onveranderd een nieuwe Steeksleutels. Deze week dook Tjan het Leidse krantenarchief in, op zoek naar… het getal 555. Klik hier om Steeksleutels nummer 555 te lezen. |
|
Deze week volgen we de long and winding road van een appelgroene coax-kabel in de Leidse binnenstad. Kun je daar een column over schrijven? Jazeker! Het is alleen jammer dat de kabelaar net toen die column af was onverwachts voor een kink in de kabel zorgde. Klik hier om Steeksleutels nummer 554 te lezen. |
|
Nog één keer Leidens Ontzet, want hoe moet het volgend jaar met de kermis, als de Lammermarkt volgens een aansprekend en gedegen beplantingsplan voorzien is van bomen, struiken, planten en grassen? Klik hier om Steeksleutels nummer 553 te lezen. |
|
Botert het nog wel tussen Leiden en ereburger Armin van Buuren? De wereldberoemde dj trok ten strijde tegen de gemeente, sloeg een optreden in de stad over en kocht een huis in Amsterdam. Tjan maakte zich zorgen, maar is inmiddels weer gerustgesteld. Klik hier om Steeksleutels nummer 552 te lezen. |
|
Nepnieuws, hypes, broodjes aap, overdrijving, de waan van de dag: van de kleinste mug wordt op internet, in kranten en op radio en tv steeds vaker een kolossale olifant gemaakt. Maar niet in Leiden. Klik hier om Steeksleutels nummer 551 te lezen. |
|
Leiden had al een BIL. Tot 2010 had de stad een KUT. En sinds vorige week is Leiden ook een LUL rijker. LOL dus deze week, in een column vol schuttingtaal en andere ongelukkige afkortingen. En wat betekende zB ook alweer? Klik hier om Steeksleutels nummer 550 te lezen. |
|
Voor het eerst in 51 jaar zal Leidens Ontzet worden gevierd zonder het Leidse muziekkorps Kunst & Genoegen. De meervoudig wereldkampioen zou tijdens eerdere vieringen de openbare veiligheid in gevaar hebben gebracht. Klik hier om Steeksleutels nummer 549 te lezen. |
|
Lege schappen bij Albert Heijn aan het Kooiplein. Waren de bewoners van Leiden Noord iets te enthousiast aan het hamsteren geslagen? Of heeft de almachtige grootgrutter gewoon geen boodschap aan zijn Leidse klanten? Klik hier om Steeksleutels nummer 548 te lezen. |
|
De AD Haringtest pakte dit jaar voor Leiden niet zo goed uit als gedacht, en in een sushi-test van de Consumentenbond ging het voor een Leids sushi-restaurant zelfs helemaal mis. Maar dat is niet het hele verhaal. Klik hier om Steeksleutels nummer 547 te lezen. |
|
Er zit rotzooi in het Leidse drinkwater: chemische troep die niet afbreekbaar en mogelijk kankerverwekkend is. Het is niet veel, maar het is er wel, en Tjan vindt dat een schande. Klik hier om Steeksleutels nummer 546 te lezen. |
Afgelopen weekend verbleven Tjan en partner in het Abdijhotel Rolduc in Kerkrade. In dit prachtige en uitgestrekte complex, op de grens met Duitsland, was een festival met klassieke muziek aan de gang. Daar kwamen we niet voor, maar de klanken die van vroeg tot laat door de gangen zwierven en waarvan flarden tot in de de wijngaard te horen waren, gaven ons verblijf wel iets extra’s. De schone kunsten hingen hier letterlijk in de lucht.
In een aantal gangen was een expositie aan de gang, waarvan het werk Look twice van de Limburgse kunstenares Witha Amkreutz Tjan’s aandacht trok. Vlak voor hij met zijn smartphone de foto linksboven nam, had hij, zo bleek later, per ongeluk al een foto gemaakt, die hij op de een of andere manier zo intrigerend vindt, dat hij dit Lucky shot in dit blogje graag met zijn lezers deelt. ‘Accidental Art’ op een foto die de sfeer die in de vroegere abdij hing verrassend goed vangt, die ook nog eens past bij het schilderij van Amkreutz en die in het jaar van De Stijl subtiele beïnvloeding door deze stroming verraadt. Ja ja, over kunst is het heel makkelijk lulkoek verkopen.
Later die avond zou dezelfde kloostergang zélf in kunst veranderen, toen een laagstaande zon de schaduwen van de bomen op de binnenplaats meedogenloos over de aan de wand geëxposeerde werken projecteerde. En dat resulteerde dan weer in de foto hieronder.
Update 30 november 2017 – Dit verhaal zou een paar maanden later
nog een verrassend vervolg krijgen. Lees hier hoe het schilderij
boven de eettafel van Tjan terecht kwam…
