#LCF13: de eerste auditiemiddag
Eerste auditiemiddag Leids Cabaret Festival | Scheltema Complex, Leiden | zondag 13 januari 2013
Vanmiddag ging de 35ste editie van het Leids Cabaret Festival van start met de eerste van drie openbare auditiemiddagen. Jarenlang was sociëteit De Burcht de thuisbasis voor de audities, maar deze zondag bleek de nieuwe locatie – de benedenverdieping van het Scheltema Complex, recht tegenover de Leidse Schouwburg – al snel een zeer gelukkige keuze. Ondanks de hoge opkomst waren de zes optredens hier namelijk wel uitstekend te volgen en hoewel de zaal behoorlijk groot is, zat de stemming er mede dankzij de zeer sterk improviserende presentator Martijn Koning binnen de kortste keren in. De namen van de deelnemers die door zijn naar de voorronden zijn in onderstaande recensies achteraf onderstreept.
Toch verliep de eerste auditie wat stroefjes. De Vlaamse Ann Helena Kenis viel nogal hysterisch met de deur in huis: ze zou gaan trouwen. Naarmate de auditie vorderde, groeide bij Tjan het medelijden met Harry, Kenis’ aanstaande echtgenoot. Dat hysterische raakte de Antwerpse namelijk geen moment kwijt en bereikte een hoogtepunt tijdens Anns vrij zwakke, soms nauwelijks verstaanbare liedjes. In veel van de teksten ging het over de verschillen tussen man en vrouw, met uitgekauwde vooroordelen van het kaliber ‘vrouwen en humor gaan moeizaam samen’, een stelling die waar het Ann Kenis betreft helaas jammerlijk blijkt te kloppen.
Nee, dan had Robert Ramaker het een stuk beter voor elkaar. Dankzij prima pianospel, gedegen liedteksten en een aantal sterke grappen maakte de Groninger met zijn zelfverzekerde podiumpresentatie een uitstekende indruk en zette hij een bijzonder goed optreden neer. Zeker het lied dat op elke situatie van toepassing is, landde goed en oogste een ovationeel applaus – het enige van de middag. Wat Tjan betreft dus zonder meer een kanshebber voor de volgende ronde / de halve finale / de finale / de overwinning (doorhalen wat niet van toepassing is). Eén puntje van kritiek: Robert zou er goed aan doen een beetje aan zijn conditie te werken, want na een rondje door de zaal een half optreden buiten adem zijn, dat kan natuurlijk eigenlijk niet…
Net als de Vlaamse die vanmiddag mocht aftrappen, overtuigde ook zuiderbuurvrouw Nele Bauwens niet. Dat wil zeggen: haar gesproken teksten waren ronduit benedenmaats en haar besmuikte lachje (inclusief de pose met de handpalm voor de mond) was al heel snel stomvervelend. Maar zodra ze ging zingen (a capella of achter haar elektrieke pianoke), dan was er plots een heel andere Nele te zien en te horen. Uitsluitend op basis van de drie vanmiddag ten gehore gebrachte liedjes zou de Berchemse nog wel een tweede kans verdienen, maar dan moeten die wel als uitgangspunt van haar act gaan dienen, en niet slechts als intermezzo.
Wouter Monden uit Amsterdam toonde zich een zelfbewuste verteller, die de zaal met zijn flair al snel voor zich te winnen. De ingrediënten van zijn auditie klopten stuk voor stuk, maar ergens in de receptuur ging er toch iets mis. En dat is doodzonde, want het verhaal dat Monden vertelde – over hoe hij sinds 2002 opkrabbelde uit de goot om tien jaar later de marathon van Amsterdam uit te lopen – verdient beter, veel beter. Een gedegen opbouw, om te beginnen. Want als die ontbreekt kom je jezelf – net als tijdens een marathon – genadeloos tegen.
Wat te zeggen over Jasmien Aernout? Dat het publiek twintig minuten lang muisstil was, was in dit geval geen verdienste. De Vlaamse – met bontmuts en op blote voeten – sloeg met haar moeilijkdoenerige verhaal over de Aernoutsbroeders de plank volledig mis en bood ook te weinig aanknopingspunten om haar in haar nogal eigenzinnige gedachtengang te kunnen volgen, hoe mooi de zinnen die ze formuleerde soms ook waren. Tjan noteerde tijdens deze auditie woorden als ‘doorbijten’ en ‘genant’. En eigenlijk is daarmee alles wel gezegd.
De laatste auditant, de vierde Belg van de middag, pakte het een stuk ongecompliceerder aan. Guy Folie had met lede ogen moeten toezien hoe zijn toys for boys plaats hadden moeten maken voor het speelgoed van zijn kroost. Een stevige dosis papaleed dus, dat deze ruwe bolster nog wel wat omstandiger had mogen uitventen. In de enigszins eenzijdige auditie van vanmiddag stond niet zo zeer de aanleiding als het gevolg centraal: het stoom afblazen ‘op café’, en dan met name de weg van de ladderzatte vader terug naar huis. Toch zorgde de aanstekelijk vertellende Folie ervoor dat er deze eerste auditiemiddag ook nog wat te lachen viel. Gelukkig maar, want humor bleek in het bomvolle Scheltema Complex vanmiddag dungezaaid. Volgende week beter?
...en wat vond Tjan ervan? 