In het openingsgesprekje van De Wereld Draait Door borduurde tafelheer Hugo Borst vanavond voort op een wat Tjan betreft nogal merkwaardige discussie die vandaag ook op Twitter ontstond: Is de vliegramp in Tripoli plots erger omdat er Nederlandse slachtoffers te betreuren zijn? Borst wilde het liever over Giovanni van Bronckhorst hebben. 'Als er 61 Britten waren omgekomen, hadden we er ook niet zo lang bij stil gestaan,' redeneerde hij, om de ramp - tot verbijstering van presentator Matthijs van Nieuwkerk, vervolgens af te doen als de waan van de dag (fragment).
In journalistiek draait het in eerste instantie om vragen als Wie, Wat, Waar, Wanneer, Hoe en Waarom. Strikt feitelijk beschouwd is het dus om het even of er Britten of Nederlanders aan boord van het vanochtend in Tripoli gecrashte ramptoestel zaten. Maar de impact van nieuws wordt met name bepaald door de context. Een man die zijn vrouw bedriegt is – behalve voor de direct betrokkenen – geen nieuws. Maar wanneer het een bewindspersoon betreft die acteert namens een partij die normen en waarden hoog in het vaandel heeft staan en het gezin als hoeksteen van de samenleving predikt, wordt het een heel ander verhaal. Als Jack de Vries minister van Gezinszaken zou zijn geweest, zou de impact van zijn buitenechtelijke escapade nog groter zijn geweest.
Ook afstand is een vorm van context die de impact van nieuws bepaalt. Hoe dichterbij het nieuws komt, hoe groter de impact is. Wat dat betreft heeft Hugo Borst dan ook boter op zijn hoofd, want als er binnen de journalistiek één 'tak van sport' is waarin dit keer op keer bewezen wordt en waarin de waan van de dag regeert, dan is het wel de sportjournalistiek. Zodra er ergens een Nederlandse sporter, trainer of zelfs maar sponsor bij betrokken is, wordt het door het sportjournaille breed uitgemeten en tot vervelens toe voor- en nabeschouwd. Tjan weet niet welk verhaal Borst vanavond over Van Bronckhorst wilde gaan vertellen, maar hij durft te wedden dat hij dat verhaal niet met de kijker zou hebben willen delen als Giovanni een Brit zou zijn geweest.
Een foto van een toeristisch gidsje in de Libische klei, als stille getuige van de ramp die zich bij het vliegveld van Tripoli heeft voltrokken, maakte indruk op Tjan. Met name omdat het - Tjan geeft het eerlijk toe - een boekje is waarop in het Nederlands Zuid-Afrika staat. Wellicht had Hugo Borst zich minder schouderophalend opgesteld als er bij deze vliegramp een voetballer was omgekomen…
...en wat vond Tjan ervan? 
Er zit gelukkig de mogelijkheid op mijn afstandsbediening om direct over te schakelen naar een andere zender (in goed Nederlands: zappen), zodra ik maar de gezichten van onze bekende ‘sportzwetsers’ herken. Met hun oeverloos gezever over over het wel of niet hebben moeten doorlopen van Pietje op de, mogelijk als schot bedoelde, voorzet van Jantje, liefst met een zo chagrijnig gezicht en een uitdrukking in de ogen of er nauwelijks iets ergers te bedenken is, kan ik de heren niet anders afdoen dan als de bekende ‘bladvulling’. Het verschijnsel ‘overgaan tot de orde van de dag’ geschiedt dan ook ongeveer 6 (zes) seconden na het beëindigen van hun uitzending. Dus vriendje Borst weet gewoon niet beter.
Hugo Borst heeft groot gelijk. Er vallen gemiddeld iedere maand ruim 60 Nederlandse slachtoffers in het verkeer. Enkele daarvan worden incidenteel genoemd in nieuwsberichten. Verder is er weinig aandacht voor, laat staan dat de programmering van zenders wordt gewijzigd of dat campagnes worden opgeschort.
Ik heb ook een hekel aan gezwets over sport. Maar ook voor het nieuws geldt wat mij betreft: Als er geen nieuws is doe dan ook niet alsof. Er wordt wel erg veel gespeculeerd, naar mijn smaak. Houd het liever bij de feiten, en blijf die niet tot vervelens toe herhalen.
Borst heeft op zich gelijk (al vind ik het stoppen van Van Bronckhorst een niemendalletje vergeleken bij welk vliegtuigongeluk dan ook), maar jouw argumentatie over de sportjournalistiek snijdt nog meer hout. Want daar regeert inderdaad de waan van de dag én is de oranje kleur altijd leidend. En eigenlijk is het ook wel logisch: Twente als kampioen is hier in Twente natuurlijk uitgebreid in de pers geweest en bij jullie zal het basketballen op dit moment zeker een belangrijke positie in de lokale media innemen.
Ik denk dat Borst een beetje een bommetje heeft willen leggen (slechte woordkeuze misschien in dit geval), zoals hij wel vaker placht te doen. En dat is blijkbaar wel gelukt, want er wordt volop over gediscussieerd.
Hugo Borst heeft nu toch wel laten zien dat hij niet van deze wereld is. Elke keer draait het om hem zelf. Als er een vliegtuig neerstort, dan nog wil dhr. Borst vertellen hoe geweldig hij functioneert als sportjournalist. Altijd vol kritiek over andere, maar nu Nederland in shock is na deze ramp kan hij niet de empathie opbrengen om andere mensen over dit onderwerp te laten praten. Mathijs laat die blaaskaak aub. in dat voetbalwereld je blijven, waar normen en waarden niet zo belangrijk zijn.
tja, Hugo’s enige talent is dat hij anderen doet laat geloven dat Hugo verstand heeft van voetbal. Ervarings deskundige is hij niet, zijn deskundigheid beperkt zich tot het onthouden van feiten. Alleen voet gerelateerd nieuws voor hem “de orde van de dag is” is, vanuit zijn standpunt, dus normaal. Zijn zelf aangemeten status van voetbal deskundige en zijn talent om anderen te laten geloven dat het echt zo is, is immers zijn werk, zijn bron van inkomsten.
Hugo zelf is niets kwalijk te nemen, de VARA wel, laat die man alleen op komen draven bij voetbal onderwerpen,daar jullie blijkbaar ook geloven in zijn voetbal deskundigheid. En nu weer over tot de waan van de dag, de wereld draait door.
Ave
Hugo Borst is een persoon die het liefst naar zichzelf luisterd,als hij dat eens goed deed dan kon hij horen wat een ontzettende onzin hij meestal verteld,maar wat hij er nu van maakt slaat werkelijk alles,hier laat hij zien geen enkel respect te hebben voor niets en niemand! Vanaf nu zal ik nooit maar dan ook nooit meer naar een programma kijken waarin hij voorkomt,deze zelfingenomen KWAL.
Hugo Borst. Nog nooit iemand tegen gekomen die nog meer zelf ingenomen is dan dit figuur. Alsof sport – en voetballen in het bijzonder – het enige is wat belangrijk is op de wereld. Het is voor Hugo te hopen dat hij persoonlijk nooit getroffen wordt door zoveel leed als nu de nabestaanden van deze vliegramp is overkomen.