Wat vooraf ging: twee kapotte Canon-camera’s in drie weken. Eerst de zes weken oude Canon SX10IS, die Tjan begin juni via het Leidse filiaal van Foto Klein ter reparatie aanbood, en een paar weken later zijn good old S2IS. In beide gevallen hetzelfde euvel: een witte haarlijn, dwars door de foto’s heen. Zie verder #1, #2, #3, #4, #5 en #6 voor hoe het verder ging.
Vorige week vrijdag om een uurtje of half vijf belde J., de medewerker van Canon met wie Tjan de afgelopen maanden regelmatig had gemaild. Tjan’s fonkelnieuwe SX10IS was binnen! Omdat het niet meer lukte die middag nog naar Hoofddorp af te reizen, spraken Tjan en J. af een week later een punt achter en een streep onder het hele verhaal te zetten.
Tjan was vandaag wat later bij Canon dan gepland omdat er in verband met de zomerdienstregeling van de NS momenteel nog maar twee treinen per uur naar Hoofddorp rijden. Bij de receptioniste bleek Tjan’s bezoek al aangekondigd, en met een kop koffie wachtte hij de komst van J. af, die door haar was opgetrommeld. Het was een soepele transactie: J. kreeg Tjan’s gerepareerde, inmiddels drieënhalve maand oude camera met toebehoren, en Tjan kreeg een geheel nieuwe doos met een splinternieuwe SX10IS erin.
En dat was dan dat. Bij wijze van dank voor de manier waarop J. het probleem had opgepakt, had Tjan nog een emmertje vakantiegeld voor hem meegenomen, dat in dank werd aanvaard. Tjan verliet het pand van Canon Nederland door dezelfde lens als waardoor hij het had betreden, maar nu met een camera in zijn rugzak zonder geschiedenis, zonder stofjes in de lens en hopelijk de eerstkomende jaren zonder problemen…
...en wat vond Tjan ervan? 
Da’s een mooie ingang én een mooi slot op dit hele verhaal. Sluitertijd!
Alvast veel kiekplezier en bedankt voor het vermakelijke en soms tenenkrommende feuilleton.