Een echte Dijkshoorn

Nico Dijkshoorn, die al jaren aan de weg timmert maar pas afgelopen tv-seizoen landelijke bekendheid verwierf als huisdichter van De Wereld Draait Door, maakte een tijdje terug via Twitter bekend dat je in het bezit kon komen van een handgeschreven gedicht door hem een foto van zijn zeer onderhoudende roman De tranen van Kuif den Dolder te mailen. Voorwaarde was dan wel dat het boek tegen een opmerkelijk decor werd gefotografeerd. Als follower van @dijkshoorn liet Tjan zich dat natuurlijk geen twee keer zeggen. Hij nam het boek mee naar de Digros en fotografeerde het in het schap met rijst, dit naar aanleiding van een passage uit het betreffende boek.

Inmiddels is de foto op de erg grappige actiesite te zien (in de woorden van Nico: hierrrr…) en is Tjan in het bezit van zo’n ‘echte Dijkshoorn’. Tjans keuze uit de bundel Daar schrik je toch van, die de auteur onder de naam P. Kouwes publiceerde, viel op een gedicht over de Amsterdamse poptempel Paradiso, vooral omdat Tjan een broertje dood heeft aan geouwehoer tijdens popconcerten, en al helemaal als het het personeel is dat door de muziek heen staat te blaten. Bij Paradiso valt dat nog mee, zeker als je het vergelijkt met de Melkweg, waar steevast teveel kaarten worden verkocht en de logistiek bij binnenkomst ook nog eens om te janken is. Dijkshoorn schreef dit gedicht overduidelijk uit eenzelfde frustratie.

En voor wie mocht denken dat Nico Dijkshoorn alleen maar dwars en cynisch is een in Tjan’s ogen prachtige zin uit het boek over Kuif den Dolder: ‘Als ik nog een vrouw zou hebben nam ik haar mee. Naar alles. Maar ze is dood. Ik neem haar nog steeds mee naar alles, alleen is ze er niet bij.’ En ja, da’s ook bijna een gedicht…

---